meest buitensporige

[Banning]

Met de conservatieve methode verlaag je je training geleidelijk over 7-10 dagen, terwijl je iets meer koolhydraten eet dan normaal. Tijdens de reguliere training moet uw koolhydraatinname 50-70% van uw dagelijkse calorie-inname bedragen. Tijdens uw pre-ras-versmalling moet u dit verhogen tot 80-90%, of grofweg 3-5 gram koolhydraten voor elke kilo lichaamsgewicht.

Omdat je niet zo hard zult Nike Presto Fly Femme trainen als normaal, zullen Nike Cortez Damen er meer koolhydraten overblijven voor glycogeenopslag, en de vermindering van trainingsvolume en -intensiteit zou betekenen dat je goed uitgerust bent wanneer de racedag eindelijk arriveert.

In tegenstelling tot de klassieke methode, hoef je je laatste training niet in een volledig, maar nuchtere toestand te doen, en je zult ook niet drie dagen last hebben van een koolhydraatarm dieet. Je hoeft jezelf ook geen koolhydraten te geven tijdens de laatste drie dagen.
Je lichaam kan elk koolhydraat in glycogeen omzetten, maar het is een proces dat tijd kost. Te veel glucose tegelijk kan leiden tot een "glucosegroote" en vettoename. Om dit te voorkomen, moet je kiezen voor koolhydraten die relatief langzaam verteren.

Deze zijn grotendeels ongeraffineerd en hebben een lage tot matige glycemische index. De glycemische Nike Cortez Homme index is een grafiek die koolhydraten categoriseert op basis van hoe snel ze in glucose worden omgezet.

Goede voorbeelden zijn: bruine rijst, couscous, quinoa, spaghetti met hele maaltijd, havermout, zemelen, muesli, bananen, appels, dadels, sinaasappels, aardappelen (zoet en wit), weegbree, pompoen, bonen.

Grote vraag! De Running Shoes Guru komt van jou, dat is een geweldige vraag. Zou het leuk vinden om je antwoord te horen!

Toen ik mijn voeten in de ondiepe wateren begon te dopen voordat ik de afgrond in sprong. De eerste schoen die ik begon binnen te rennen was een zaalvoetbalschoen. Na de tijd dat ik me nog herinnerde dat ik lange tijd in Nike had gerend. Al mijn loopschoenen moesten zwart zijn, als ze niet helemaal helemaal zwart waren, heb ik ze niet gekocht.

Het was misschien de Nike Decadence of zoiets. Het was een simpele lage 35-dollar schoen. Toen was de Nike Kukini al heel lang favoriet. Ik hield van die schoenen. Geen veters die ze gewoon uitgleden was de hemel.

Toen voegde de Nike Shox zich bij de strijd. Dat was een andere individuele schoen met een goede tenure in de streep. Ik herinner me de eerste 100-miler en de pacer van een andere hardloper schreeuwde tegen me en ik walgde gewoon van een paar Nike Shox.

Door na te denken over dat verhaal herinnerde ik me dat de Nike Shox damesmaat waren. Toen ze naar het winkelcentrum gingen, hadden ze nooit een 8 of 8.5 mannen, dus ik ging naar de vrouwenkant om mijn hardloopschoenen te pakken.

Voor de Chicago Marathon kocht ik op de expo een paar Mizuno-schoenen voor dames en die waren een van mijn favorieten aller tijden. Een fantastisch tempo werd gebracht door het dragen van die schoenen.

Saucony is ook in mijn leven als een echte kracht opgedoken. Ironisch genoeg ging ik van het kopen van niets dan zwart naar de meest buitensporige gekleurde schoenen die ik kon vinden. Saucony had een aantal prachtige kleurencombinaties en naar waarheid is het gevoel van de schoen niet zo belangrijk als de look voor mij.

Daarom ga ik niet in een paar schoenen lopen die niet comfortabel zijn. Maar als het geel met glitterpaar me snel doet voelen, dan draag ik dat over de lelijke saaie schoen die me Nike Internationalist Damen betere prestaties zou kunnen geven, zo dom als dat klinkt, is het de waarheid.

Uiteindelijk wendde ik me tot Asics en heb niet achterom gekeken. Zowel de Gel Cumulus als Gel Nimbus zijn waardevolle troeven geworden om me in beweging te houden.

Misschien heb ik twee maanden geleden de Asics Gel Scram 4 gekocht, een trailschoen en ik ben helemaal weg van die schoen. Je weet wanneer je weet dat je gewoon van een schoen houdt. Ik hou van die schoen.